GEZOND & FIT MET MARION
COACH VOOR EEN GEZONDER EN FITTER LEVEN
Blog
Op deze pagina neem ik jullie graag mee op mijn persoonlijke reis door het leven
16 Juni 2024
Wat als je wereld stopt met draaien? Wat als je een diagnose krijgt waarbij je niet weet hoe het gaat eindigen?
Pas dan besef je wat echt belangrijk voor je is. Je gezondheid gaat voor alles. Dat betekent goed voor jezelf zorgen op welke manier dan ook.
Ik dacht altijd gelukkig te zijn met mijn leven. 2 Kinderen die het goed doen op school, met sport en met muziek. Een eigen huisje wat steeds meer van ons wordt. Een goede baan met fijne collega’s. De mogelijkheid om lekker te kunnen sporten en gezond te kunnen eten.
Tot dat in februari het telefoontje komt wat ik totaal niet had verwacht. 5 dagen eerder heb ik een eierstok laten verwijderen vanwege een cyste van 11cm, en gelijktijdig zijn de eileiders verwijderd vanwege een sterilisatie wens zodat ik geen hormonen meer hoef te nemen. In de cyste hebben ze uitzaaiingen aangetroffen van een Goblet Cell Carcinoom, een zeldzame vorm van kanker die in de blinde darm ontstaat. Op dat moment staat je wereld stil en kom je in een achtbaan terecht waar je niet uit kan stappen. Diverse onderzoeken volgen. Uitslagen geeft geen afwijkingen aan, maar uit voorzorg willen de artsen toch een HIPEC-behandeling uitvoeren. Hierbij zullen mijn blinde darm, een stuk dikke darm (inclusief bloed- en lymfevaten) en mijn andere eierstok verwijderd worden. Gevolgd door een spoeling meet warme chemotherapie. Een operatie en behandeling die veel impact gaat hebben. Zowel lichamelijk als mentaal.
Gelukkig is vanuit het ziekenhuis een heel team actief, ook voor de voorbereiding van de operatie. Zo start ik met een Fit4Surgery programma, waarbij ik nog meer ga sporten onder begeleiding van de fysiotherapeut, extra eiwitten en vitaminen en mineralen toe moet voegen aan mijn voeding. Dit programma volg ik gedurende 4 weken en de resultaten worden opgevolgd.
Tevens zijn er meerdere voorbereidende gesprekken en testen waarbij mijn moeder en zus mee zijn geweest voor steun en om alles duidelijk te krijgen. Bij 1 gesprek heb ik de kinderen meegenomen zodat zij ook weten wat er gaat gebeuren en ze de mogelijkheid hebben om vragen te stellen. Dit heeft ze goed geholpen en gerustgesteld.
De testen en onderzoeken hebben telkens aan getoond dat ik gezond ben, en zo voelt het ook. Ik voel me totaal niet ziek, kan me ook moeilijk voorstellen dat er iets in mijn lichaam zit wat er niet in thuis hoort. Om er niet de hele dag aan te denken heb ik me gestort op het sporten en het opknappen van het huis. Lichamelijke vermoeidheid zorgt in mijn geval ook voor geestelijke vermoeidheid. Met als gevolg dat ik voor de operatie helemaal op was en heel erg emotioneel.
De laatste sporttest gaf gelukkig wel aan dat ik qua conditie en kracht flink vooruit was gegaan, wat alleen maar ten goede komt bij het herstel na de operatie. En dat is ook gebleken, waar normaal een verblijf van 10 – 14 dagen in het ziekenhuis geldt bij deze operatie mocht ik na 6 dagen alweer lekker naar huis. De operatie is vlot verlopen, de chirurg heeft alles weggehaald wat hij moest weghalen. Er zijn geen afwijkingen aangetroffen tijdens de operatie.
Na anderhalve week, ik was al een aantal dagen thuis, kwam het telefoontje met de uitslagen. Ze hebben niet kunnen vinden in de organen die ze hebben weggehaald. Geen bron tumor zichtbaar. Aan de ene kant goed nieuws, aan de andere kant ook een raadsel. Waar komt het vandaan? Een maagonderzoek wordt voorgesteld. Deze wordt 2 weken later uitgevoerd. Behalve een kleine maagontsteking is ook hier niets te vinden wat kan duiden op een tumor.
5 weken na de operatie heb ik weer een gesprek met de chirurg. Het blijft een raadsel waar het is ontstaan, maar zij kunnen niets meer doen. De behandelingen zijn klaar en de komende jaren blijf ik onder controle. Goed nieuws denk je dan. En dat is het ook wel, alleen is het mentaal toch lastig te plaatsen. Waar komt het dan vandaan, hoe kan het dat ze niets kunnen vinden, hebben ze iets gemist en nog meer vragen komen dagelijks voorbij.
Ik probeer mijn leven zo goed en kwaad als het kan weer op te pakken. Focus me op het herstel, zorg ervoor dat ik niet te veel afval. Dit laatste doe ik vooral door veel lekkere dingen te eten, het emotie eten komt hier om de hoek kijken. Ook al weet ik heel goed dat mijn lichaam meer gebaat is bij gezonde voeding kan ik me er niet toe zetten om alleen maar gezond te eten. Zeker op de dagen dat ik alleen thuis ben is het moeilijk om een gezond voedingspatroon te hanteren. Ik heb ervoor gekozen om er aan toe te geven. Er gaat zoveel in mijn hoofd om dat ik niet de energie heb om me ook nog eens druk te maken over mijn voeding. Gelukkig kan ik 7 weken na de operatie weer gaan sporten bij de fysiotherapeut, hier ga ik komende maanden 2 keer per week lekker trainen. De conditie en kracht weer opbouwen. Tijdens het sporten kan ik uit mijn hoofd komen en zorgt voor mentale rust. Tegelijkertijd is er ook Care for Cancer opgestart, een gespecialiseerde verpleegkundige die aan huis komt om naar je verhaal te luitsteren en je te helpen je leven weer op te pakken en je lichaam weer te leren vertrouwen. Zo blij dat er organisaties zijn die voor je klaar staan wanneer je het nodig hebt.
Komende periode ga ik aan mezelf werken, zowel fysiek als mentaal, en ga ik nadenken over wat ik nu eigenlijk wil. Wat is voor mij nu echt belangrijk in het leven? De eerste stap is genomen door mijn verhaal kort op papier te zetten. IK houd jullie op de hoogte van de vorderingen en de keuzes die ik maak.
Mochten jullie naar aanleiding van mijn verhaal vragen hebben aarzel dan niet om ze te stellen.
